Encyklopedia

Szyling duński

Szyling duński (duń. skilling) – duńska monetarna jednostka obrachunkowa używana do 1873 roku.

Szyling od końca X wieku stosowany był jako jednostka obrachunkowa równa 12 fenigom. W 1424 wybito monetę półszylingową (szóstaka). Pierwsze szylingi w postaci monet pojawiły się za panowania Krzysztofa Bawarskiego (1440–1448).

W pierwszej połowie XVI wieku wybito monety dwuszylingowe. Od czasów Kanuta Wielkiego do połowy XIX wieku zawartość srebra w szylingu spadła ponad 100-krotnie. Za panowania Chrystiana VI (1730–1746) szyling miał wartość 2 i 1/2 polskiego grosza miedzianego.

Szyling przestał być używany od momentu wstąpienia Danii do Skandynawskiej Unii Monetarnej w 1873 roku.