Encyklopedia

Zmiany w walucie Watykańskiej

System monetarny Państwa Kościelnego tworzylo10 baiocchi = 1 giulio, a 10 giulio = 1 scudo. Monety bite były ze złota i srebra w mennicach w Rzymie, Anconie i Bolonii. Ozdabiano je postaciami z Biblii, literatury antycznej albo wizerunkami władców rzymskich. Na monetach Klemensa V (1305-1314) po raz pierwszy pojawiła się tiara papieska jako nietypowy rodzaj korony, składający się z trzech koron nakładających się na siebie. W czasach awiniońskich jej kształt uległ wydłużeniu. Od 1600 r. wprowadzono monetę z czystej miedzi o wartości ¼ baiocchi, a papież Paweł V (1605-1621) wyemitował monetę ze złota o wartości 4 scudo. Monety krążące w obiegu w  czasach w drugiej połowie XVIII w. to 1scudo = 100 baiocchi oraz 1 teston = 30 baiocchi. W latach 1798-1799 Rzymznalazł się pod panowaniem francuskim, nic więc dziwnego, że monety bito w oparciu o wzory francuskie. Po klęsce cesarza Napoleona Bonaparte, Kongres Wiedeński w 1815 r. przywrócił w Państwie Kościelnym rządy papieża. Nastąpiły wtedy kolejne zmiany. System dziesiętny wprowadzony przez Napoleona został zniesiony przez papieża Piusa VII (1800-1823), a w 1816 r. przywrócone zostało scudo rzymskie (scudo romano). Jednak Grzegorz XVI (1831-1846) ze względu na wymogi handlu zgodził się na emisję banknotów 100 scudo z zastrzeżeniem płatności w banku tylko dla jednostek gospodarczych.