Encyklopedia

Historia dolara amerykańskiego

Historia nazwy "dolar" zaczyna się w 1519 roku w ... Czechach. Wtedy to, w słynącej kopalniami srebra miejscowości Jachimov, lepiej znanej pod niemiecką nazwą Joachimstal (Dolina Joachima), rozpoczęto bicie srebrnej monety o nazwie Joachimstaller. Z czasem przyjęła się skrócona nazwa taller czy talar, od której pochodzi współczesny dolar.

W angielskich koloniach w Ameryce Północnej dramatycznie brakowało monety. Między innymi dlatego, że, zgodnie z zasadami obowiązującej wtedy doktryny merkantylizmu, władze brytyjskie zakazały wywozu złota i srebra z Wysp Brytyjskich. Zdesperowani koloniści używali takich substytutów jak liście tytoniu czy skórki drobnych zwierząt. Nieformalną walutą Ameryki stało się peso z pobliskich kolonii hiszpańskich, nazywane przez kolonistów niezbyt poprawnie, za to powszechnie, dolarem. I taką właśnie nazwę dla srebrnej narodowej waluty przyjął 1785 roku amerykański Kongres Kontynentalny po uniezależnieniu się od korony brytyjskiej. Jeszcze wcześniej Kongres wyemitował papierowe banknoty nazywane kontynentalami (continentals). Pieniądze te, pozbawione jakiegokolwiek pokrycia w metalach szlachetnych i drukowane bez umiaru, szybko uległy inflacji i na długo zniechęciły Amerykanów do papierowych pieniędzy.

Niechęć do papierowych banknotów utrzymała się w USA aż do wojny secesyjnej (1861 - 1865). Aby sfinansować działania militarne przeciwko secesjonistom z południa, Kongres zdecydował o wydrukowaniu banknotów 5, 10 i 20 dolarowych, wszystkich w kolorze zielonym, tak jak pozostało do dziś. Z czasem do pierwszych trzech nominałów doszły kolejne, znikła za to możliwość wymiany banknotów na kruszec (złoto lub srebro). Zielone dolary stały się w pełni papierową walutę.