	Z dniem 1 stycznia 2011 strefa Euro powiększyła się o kolejnego członka – Estonię. Po Słowenii, Cyprze, Malcie i Słowacji, Estonia jest piątym spośród dziesięciu krajów, które wstąpiły do Unii Europejskiej 1 maja 2004 r. Waluta Euro jest obecnie używana przez dwie trzecie mieszkańców całej Unii Europejskiej.

	Ciężka droga Estonii do Euro
	Komisja Europejska wydała w I połowie 2010 roku oświadczenie, w którym stwierdza, że Estonia spełnia wszystkie wymogi niezbędne do przystąpienia do euroobszaru oraz przedstawia „dobre prognozy”. Estonia włożyła wiele starań w dążenie do sprostania kryteriom postawionym przez UE. W takich okolicznościach odmowa przyjęcia Estonii do Eurolandu mogłaby spowodować, że kraj ten zrezygnowałby z dalszych starań o przystąpienie do unii walutowej. Także z wizerunkowego punktu widzenia nie byłoby to racjonalne posunięcie ze strony UE. Gospodarka Estonii była jedną z tych, na które recesja wywarła największy wpływ. Podniesienie z upadku było możliwe tylko dzięki odpowiednio szybkim i surowym decyzjom rządu. Cięcia budżetowe były bardzo radykalne – wyniosły 20 proc. Interesujący jest fakt, że ostre cięcia w budżecie nie spowodowały w Estonii większych protestów. Mieszkańcy kraju są otwarci na decyzje rządu i akceptują je bez sprzeciwu. Być może wpływ na tę postawę ma to, że Estończycy pamiętają jeszcze czasy, kiedy ich państwo nie było niepodległe i znajdowało się pod sowiecką okupacją. Od tamtego czasu poziom życia w kraju znacznie się poprawił i nawet pomimo wysokich podatków obywatelom Estonii żyje się lepiej niż jeszcze kilka lat temu.

	Estonia ratuje wizerunek euro
	Kryteria postawione przed krajami chcącymi przyjąć Euro wymagają stabilności gospodarczej oraz dobrej kondycji finansów publicznych. Wśród wymogów znajdują się: stabilny kurs wymiany waluty przez ostatnie 2 lata, deficyt budżetowy nie przekraczający 3 proc. PKB oraz dług publiczny poniżej 60 proc. PKB. Także inflacja i stopy procentowe powinny być niskie i mogą przekraczać maksymalnie o odpowiednio 1,5 oraz 2 pkt. proc. średnie dla tych wartości spośród trzech państw UE, gdzie wyniki te są najniższe. Estonia ubiegała się już wcześniej o włączenie do strefy euro w 2007 r., jednak ówczesna inflacja znacznie przekraczała obowiązujące wymogi. Co ciekawe, Estonia z łatwością mieściła się w wymogach niezbędnych do wprowadzenia euro już w 2010 roku, podczas gdy wiele państw, w który waluta już obowiązuje, znacznie przekracza określone wytyczne, zwłaszcza w kwestii deficytu budżetowego i długu publicznego. Rodzi to dyskusję, na temat zreformowania warunków wstąpienia do strefy Euro. Kraj ten błyszczy przykładem w kwestii dyscypliny budżetowej i być może jednym z celów Unii jest pokazanie innym państwom członkowskim, że zmieszczenie się w ramach wytycznych dotyczących m.in. deficytu, długu publicznego czy inflacji jest możliwe nawet w pokryzysowych warunkach. Poza tym Unia potrzebuje właśnie teraz wiary w euro, a decyzja Estonii, aby w tak trudnym dla waluty momencie przyjąć ją u siebie, jest niczym innym niż aktem zaufania w pozytywną przyszłość waluty. Przypadek Estonii pokazuje, że problemy finansowe niektórych państw europejskich nie mają swoich korzeni w kryzysie, lecz w zbyt rozluźnionej polityce finansowej. Niektórzy zastanawiają się, czy ten moment jest odpowiedni do rozszerzania strefy euro. Niedawne doświadczenia Grecji oraz niepewna przyszłość Hiszpanii i Portugalii stanowią zagrożenie dla stabilności waluty. Dlatego pytanie, czy ten zagrożony zatonięciem okręt powinien przyjmować na pokład kolejne państwo, jest jak najbardziej na miejscu. Jednak decyzja UE o zrezygnowaniu z przyjęcia Estonii do strefy euro lub przesunięcie tego kroku na późniejszy termin w sytuacji, gdy kraj ten jest 100-procentowo pewien, że chce zaakceptować nową walutę, nie byłyby rozsądnym ruchem.

	Nowy, najbiedniejszy członek strefy Euro
	Dla elit politycznych i gospodarczych wprowadzenie euro to po prostu konieczne dopełnienie integracji europejskiej. – Jesteśmy małą łódką przywiązaną do transatlantyku. W czasie sztormu będziemy czuć się lepiej, będąc na jego pokładzie – mówił minister finansów Juergen Ligi. Odmiennego zdania są zwykli mieszkańcy Estonii. Gdyby zdecydowano się na referendum, 52,8 proc. wyborców głosowałoby przeciw euro.
	Przystąpienie Estonii do unii walutowej nie przysporzy kłopotów strefie euro. Tallin to nie Ateny, Madryt czy Dublin. Estońska gospodarka mimo kryzysu należy do europejskich prymusów, jeśli chodzi o spełnienie kryteriów z Maastricht, w teorii obowiązujących wszystkich członków Eurolandu. Najlepszy dowód, że Estonia jako jedyny członek unii spoza strefy euro w ciągu trzech kryzysowych lat nie złamała żadnej z zasad konwergencji.
	Wobec takich danych gospodarczych problemu nie stanowi nawet relatywne ubóstwo świeżo upieczonych użytkowników banknotów z mostami i bramami. PKB na osobę w Estonii stanowi zaledwie 64 proc. średniej unijnej, co stawia ten kraj w roli najbiedniejszego członka strefy euro. Z drugiej jednak strony Europa tej akcesji nawet nie zauważy. 1,3 mln ludności Estonii to wielkość porównywalna z liczbą mieszkańców Mediolanu, stanowiąc zarazem 0,4 proc. populacji Eurolandu.


	źródło: www.gazetafinansowa.pl, www.forsal.pl, www.bbc.co.uk
	autor: Marcin Redo
	2011-01-11