22 listopada 2024, imieniny obchodzi: Cecylia, Jonatan, Stefan

Francja wprowadziła do obiegu monetę okolicznościową upamiętniającą Rok Smoka. Numizmat wybito w stopie miedzi, aluminium i niklu w nakładzie 1 mln. sztuk. więcej »

Kanada, 150 lat państwowości Kanady

Kanada wprowadziła do obiegu monetę kolekcjonerską upamiętniającą 150-lecie państwowości Kanady. Numizmat wybito w srebrze wysokiej próby stemplem lustrzanym. więcej »

Burkina Faso, Tutanchamon

Burkina Faso wprowadziła do obiegu monetę kolekcjonerską przedstawiającą Tutanchamona. Numizmat wybito w srebrze wysokiej próby platerowanym złotem. więcej »

Australia, złoty Kangur

Królewska Mennica Australii opublikowała dane na temat emisji monet kolekcjonerskich przedstawiających Kangura. Numizmaty zostały wybite w złocie wysokiej próby stemplem lustrzanym. więcej »

Czechy, plan emisyjny na 2010

Znany jest już plan emisyjny monet kolekcjonerskich przez Czechy. Większości z nich również opublikowano wizerunki które przedstawiamy poniżej. więcej »

Somalia, Słonie - ANA Filadelfia

Somalia wprowadziła do obiegu monetę kolekcjonerską "Słonie - ANA Filadelfia". Numizmat wybito w srebrze wysokiej próby stemplem zwykłym. więcej »

Niemcy, Shuman

	W przyszłym roku Niemcy wyemitują okolicznościową monetę upamiętniającą 200. rocznice urodzin wybitnego kompozytora Roberta Alexandera Schumanna (urodzony 8 czerwca 1810 w Zwickau w Saksonii - zmarł 29 lipca 1856 w Endenich), niemiecki kompozytor i pianista okresu romantyzmu. Mąż Clary Schumann.



	Robert Schumann był synem księgarza-wydawcy, od młodzińczych lat obracał się w kręgach poetycko-literackich. Początkowo, nie zdawał sobie sprawy ze swojego muzycznego powołania. Jako 8-letni chłopiec zaczął wprawdzie naukę muzyki u J. G. Kuntzscha (organisty), grę na fortepianie, lecz w 1828 wstąpił na wydział prawa uniwersytetu w Lipsku. Jednak spotkanie z Fryderykiem Wieckiem, nauczycielem gry na fortepianie, zdecydowało o zmianie planów życiowych. Schumann doskonalił swoje umiejętności gry na fortepianie pod jego okiem (córka Wiecka, Klara, sama będąca świetną pianistką, została później żoną Schumanna). Jednakże zbyt intensywne ćwiczenia doprowadziły do uszkodzenia dłoni (paraliż palca) uniemożliwiając karierę pianistyczną. Skupił się więc na kompozycji i krytyce muzycznej. W 1831 rozpoczął systematyczną naukę kompozycji u H. Dorna. Jeśli chodzi o krytykę i publicystykę muzyczną - w 1833 rozpoczął walkę o nową muzykę w swym piśmie "Neue Zeitschrift fur Musik". Bardzo interesowały go nowe wielkie talenty. Jako jeden z pierwszych nazwał geniuszem Chopina (kapelusze z głów, panowie - oto geniusz), Brahmsa, odnalazł zapomniane utwory Franza Schuberta. W 1843 roku rozpoczął wykłady kompozycji w nowo założonym konserwatorium lipskim. Kilka lat później przeniósł się do Düsseldorfu obejmując stanowisko dyrygenta. Przez długi okres nękały go zaburzenia systemu nerwowego. W 1854 r. nadeszło załamanie i kryzys kompozytora - usiłował on popełnić samobójstwo, rzucając się do Renu. Dwa ostatnie lata życia spędził w odosobnieniu - w Endenich pod Bonn. Jego twórczość reprezentuje najbardziej czysty typ muzyki romantycznej; apostołował on ideologii powiązania muzyki z poezją, poszukiwaniom nowych form wyrazu, nowych środków technicznych. Najważniejsze miejsce w jego twórczości zajmują kompozycje fortepianowe i pieśni. W tych gatunkach był wielkim nowatorem. Obok koncertu fortepianowego napisał 35 opusów miniatur fortepianowych; najważniejsze z nich to: Wariacje na temat A-B-E-G-G, Papillons, Tańce Davidsbundlerów, Karnawał, Utwory fantastyczne (op. 12, op. 111), Sceny dziecięce, Noweletty, Sceny leśne, Albumblatter. Schumann kształtował formę w zależności od treści wyrazowej utworów, napięcia emocjonalnego, kształtu poetyckiego (w pieśni). Jego frazy są nerwowe, kapryśne, niezwykle czułe na najsubtelniejsze zmiany wyrazowe. Współgra z tym bogata, często synkopowana, oryginalna rytmika, zmienność metrum. Spośród pieśni - reprezentujących obok Schuberta, Brahmsa, a później H. Wolfa najwyższe osiągnięcia artystyczne w historii tej formy - najważniejsze są: cykl pieśni do słów Heinricha Heinego Myrthen, Miłość i życie kobiety, Miłość poety. Z muzyki instrumentalnej - oprócz utworów fortepianowych - pozostawił cztery symfonie (I "Wiosenna" 1841, II 1845, III "Reńska" 1850, IV 1853), uwertury (m. in. Manfred, Herman i Dorota, Faust), Koncert fortepianowy, koncert skrzypcowy, koncert wiolonczelowy, fantazję na skrzypce i orkiestrę, wreszcie szereg kompozycji kameralnych (m. in. trzy kwartety smyczkowe, kwintet fortepianowy, dwie sonaty skrzypcowe). Na marginesie twórczości Schumanna pozostaje opera Genowefa i muzyka do Manfreda Byrona.



	2009-10-31