23 listopada 2024, imieniny obchodzi: Adela, Felicyta, Klemens

Grecja wprowadziła do obiegu monetę kolekcjonerską przedstawiającą Posejdona. Numizmat należący do serii "Mitologia grecka - bogowie Olimpu" wybito w złocie wysokiej próby. więcej »

Upolowana, Talar gdański Jana II Kazimierza z 1650

Talar gdański Jana II Kazimierza z 1650 r. Moneta wystawiona w serwisie Allegro przez Użytkownika SamSmak z opisem stanu zachowania: 3-2. więcej »

Izrael, 70-lecie Państwa Izrael

Izrael wprowadził do obiegu monety kolekcjonerskie upamiętniające 70-lecie Państwa Izrael. Numizmaty wybito w srebrze oraz złocie wysokiej próby. więcej »

Słowacja, Miejscki zespół zabytkowy w Koszycach

Słowacja wprowadzi do obiegu dwie monety kolekcjonerskie prezentujące Miejscki zespół zabytkowy w Koszycach. Emisja monet przewidziana jest na 25 luty bieżącego roku. więcej »

Palau, Dot Art. - Egipska piramida

Palau wprowadziło do obiegu monetę kolekcjonerską "Dot Art. - Egipska piramida". Numizmat wybito w srebrze wysokiej próby stemplem lustrzanym. więcej »

Tuvalu, Ośmirnica Blue Ringed

Kolejna moneta z serii emitowanej od 2006 roku z niebezpiecznymi gatunkami fauny oceanii. Poprzednie monety przedstawiały pająka (2006) oraz rekina (2007)... więcej »

Monety Francji - Ecu

Terminem Ecu określamy szereg monet francuskich, o różnych specyfikacjach w różnych okresach historycznych. Nazwa wywodzi się od łacińskiego terminu „scutum”, oznaczającego tarczę. I rzeczywiście – głównym motywem graficznym monet była tarcza herbowa. Pierwszymi ecu były złote monety (ecu d’or) bite za panowania Ludwika IX, począwszy od roku 1266. Władca podjął decyzję o wprowadzeniu na rynek monety złotej w dobie pozytywnego przyjęcia podobnych monet w Wenecji czy Florencji. Nie bez znaczenia była również chęć uzyskania przewagi monety królewskiej, nad monetami lokalnych biskupów, którzy zgodnie z nadanymi im prawami feudalnymi mogli emitować własne monety (były to na ogół jednak drobne monety srebrne). Złoty ecu d’or nie uzyskał jednak aprobaty kolejnego władcy, według którego określona poprzednio wartość złota do srebra jako jeden do dziesięciu była zaniżona.

Ecu z 1760 roku, Ludwik XV.

Ecu ponownie pojawił się w roku 1296, kiedy to Filip IV zainicjował serię pięknie zdobionych złotych monet o imponujących detalach. Monety te zwane były ecu a la chaise. Moneta z jednej strony ukazywała tarczę herbową oraz siedzącego na tronie króla z drugiej. Filip IV używał swojego ecu między innymi do opłacania sojuszników w Niderlandach podczas tzw. wojny stuletniej. Motywy graficzne tej monety miały zauważalny wpływ na estetykę monet niderlandzkich.

Decyzją Karola VI ukrócono praktykę częstego zmieniania wizerunku na złotych ecu. Od 1385 roku bito jeden rodzaj ecu a la couronne, ze zmodernizowanym wizerunkiem herbu z trzema fleur-de-lis oraz majestatyczną koroną ponad herbem, choć waga monety uległa zmniejszeniu. W roku 1475 z inicjatywy Ludwika XI delikatnie odstąpiono od zasady niezmienialności wizerunku monety wybijając ecu de soleil, gdzie między innymi wprowadzono niewielki wizerunek słońca ponad koroną nad herbem. Z biegiem lat przez cały XVI wiek zachodził proces dewaluacji złotego ecu. Mimo, iż podwyższano urzędowo wartość monety wyrażoną w pieniądzu srebrnym, to w rzeczywistości ecu de doleli był coraz lżejszy. Kres złotego ecu d’or dobiegł w 1640 roku, kiedy to zastąpiono go złotym louis d’or.

Ecu z 1695 roku, Ludwik XIV.

W 1577 roku, Henryk III wprowadził srebrne części ecu, były to monety o nominałach ¼ oraz 1/8 ecu, zwane ecu d’argent. Koegzystowały one na rynku ze złotymi ecu d’or. Po stronie z wizerunkiem herbu widniały dodatkowo oznaczenia wartości, odpowiednio „IIII” lub „VIII”. Monety bite były w Nawarry oraz Bearn, toteż różniły się wizerunkiem herbowym w zależności od lokalnych magnatów.

W rzeczywistości coraz bardziej zyskujących na znaczeniu w obrocie międzynarodowym niemieckich talarów, Ludwik XIII postanowił dostosować francuski system monetarny do standardów popularnych za wschodnią granicą. W 1641 obok louis d’ora władca ten wprowadził srebrną monetę o wadze talara, louis d’argent. Moneta ta była zbliżona do wartości ecu d’ora z 1577 toteż Od połowy XVII wieku mianem „ecu” zaczęto określać monetę srebrną. W okresie 1690-1725 powstały nowe monety ecu, wcześniejsze w związku z zmieniającymi się wartościami kruszców zostały wycofane z obiegu. Po roku 1726, w dobie stabilizacji cen kruszców powstały dodatkowo srebrne monety ½ ecu (demi ecu) oraz ¼ ecu (quart ecu). Na rewersie widniał królewski herb, podczas gdy na awersie umieszczano wizerunek króla.

Kilkusetletnia tradycja ecu formalnie dobiegła końca wraz z rewolucją francuską. Mimo wprowadzenia franka, w powszechnym użyciu termin „ecu” był ciągle żywy – mianem tym określano monetę pięciofrankową o podobnej wadze do starego ecu. Porównując siłę nabywczą srebrnego ecu z siłą nabywczą pieniądza francuskiego w 2006 roku, określono wartość ecu na około 20 euro. Co ciekawe, funkcjonująca przed wprowadzeniem Euro w rozliczeniach pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej jednostka rozliczeniowa, zwana European Currency Unit (ECU) w powszechnie stosowanym skrócie brzmi tak samo jak nazwa dawnej, historycznej waluty Francji.